Minister omarmt noodkreet Liesbeth uit Marknesse: ‘Geef kwetsbare oudere warme zorg en aandacht’

Afb: Minister Conny Helder in gesprek met Liesbeth Schoenman en Bert Steinebach. © Jos van Leeuwen

Liesbeth Schoenman uit Marknesse heeft vandaag minister Conny Helder (Langdurige Zorg en Sport) bestookt met schrijnende voorbeelden uit de praktijk van de zorg voor de meest kwetsbare ouderen. Ze wil dat de minister ingrijpt en krijgt een verrassend antwoord.

,,Het moet toch mogelijk zijn dat de meest kwetsbare ouderen ook het laatste stukje van hun leven warme, professionele zorg en aandacht krijgen”, opent Schoenman. ,,We mogen ze niet laten verpieteren. Ze mogen niet onnodig overlijden. Niet onderkoeld thuis worden gevonden. Niet ernstig verwaarloosd op de spoedeisende hulp worden binnengebracht.” Liesbeth Schoenman is opgestaan na een verhaal in de Stentor op 1 oktober vorig jaar, met de kop: Steeds meer ouderen raken verwaarloosd.

Minister, kwetsbare ouderen hebben u nodig, grijp in

– Liesbeth schoenman

Ze verzamelde in korte tijd tientallen medestanders om zich heen. Samen hebben ze de groep en de website Stop Verwaarlozing Ouderen opgericht. Op allerlei fronten roert de groep zich, zoals in gesprekken met politici, zorgbedrijven en nu ook de minister, die vandaag op haar ministerie in Den Haag uitgebreid de tijd nam de noodkreet aan te horen.

Schoenman bracht, samen met Bert Steinebach uit Balkbrug, vooral de boodschap over: minister, kwetsbare ouderen hebben u nodig, grijp in. ,,Als ouderen tot hun dood thuis willen of moeten wonen, moet er zorg zijn die dat mogelijk maakt en dat is nu niet op orde. Een kleine groep kwetsbare ouderen is zelfs helemaal niet in beeld.”

Toverstokje
Minister Helder draaide er niet omheen. ,,Wat u beschrijft, wil ik ook niet. Ik ben blij met dit soort signalen. Het is goed wat u doet en belangrijk uw stem te horen. Ik deel uw zorg en herken ook veel. Dit kan Den Haag niet alleen oplossen. We moeten het echt met z’n allen doen. Ik heb helaas geen toverstokje. Het zal tijd kosten, veel van alle betrokken partijen vragen, maar we werken er hard aan.”

De minister vindt dat er meer zicht moeten komen op de thuissituatie van kwetsbare ouderen en er meer maatwerk moet komen. Ze vertelde dat ze met allerlei partijen praat over noodzakelijke veranderingen, dat huisartsen meer tijd per patiënt krijgen en zo hopelijk de groep waar het om gaat beter in beeld krijgen, het kabinet drie keer 50 miljoen euro uittrekt om opleidingen voor thuiszorg aan te passen aan de veranderende vraag en dat ze een maatschappelijk debat gaat organiseren over de toekomst van de zorg.

Afb: Liesbeth Schoenman en Bert Steinebach op weg naar de minister. © Jos van Leeuwen

Helder nodigde Schoenman en Steinbach uit deel te nemen aan die dialoog. Ze gaf gehoor aan de uitnodiging van Stop Verwaarlozing Ouderen om op werkbezoek te komen bij een voorbeeld van succesvolle, kleinschalige zorg in de regio Zwolle. ,,Dat doe ik graag. Van goede voorbeelden kunnen we veel leren.”

De groep denkt dat er genoeg mogelijkheden zijn om de zorg te verbeteren. Ze doen daarbij de aanbeveling vooral goed te luisteren naar de wensen van ouderen. ,,Neem hun leven niet over. Ondersteun ze bij wat ze niet meer kunnen.”

Geldwolven aanpakken
Schoenman en Steinebach pleiten voor de aanpak van geldwolven, die misbruik maken van persoonsgebonden budgetten. ,,Stel hogere eisen aan iedereen die een zorglocatie wil beginnen: altijd minimaal één verpleegkundige, gekwalificeerde helpenden en een contract met een huisarts die regelmatig poolshoogte komt nemen. Doe het snel. Vanwege de stikstofdiscussie worden veel boeren gedwongen te stoppen en zie je meer initiatieven voor zorgboerderijen.”

Stop Verwaarlozing Ouderen heeft afgelopen maanden tal van voorbeelden verzameld om goed onderbouwd de noodklok te kunnen luiden en aanbevelingen te doen. De papieren versie van dat verhaal lieten ze achter bij de bewindsvrouw. Daarin staat ook het voorbeeld van een 93-jarige vrouw die zelfstandig woont en een uurtje in de week huishoudelijke hulp heeft.

Afb: Liesbeth Schoenman luistert aandachtig naar de reactie van minister Helder. © Jos van Leeuwen

Duizelig en verward
Op een dag wordt ze duizelig en een beetje verward. Voor het eerst in haar leven krijgt ze medicatie. Ze weet niet goed wat er gebeurt. Dat wordt haar ook niet verteld. Ze wordt door alle snelle veranderingen wat angstig en duwt af en toe op de alarmknop voor thuiszorg om te vragen wat er nu met haar gebeurt. Soms wel drie keer per week in de nacht.

Na drie weken is thuiszorg het zat, zorgen ze voor een indicatie en sturen mevrouw door naar de verpleeginstelling van hun eigen organisatie. Daar krijgt ze medicatie die haar rustig houdt en overlijdt ze enkele weken later.

Volgens Schoenman kan dit nooit de bedoeling zijn. ,,Ook dan moet er zorg zijn die het mogelijk maakt dat deze vrouw thuis kan blijven wonen en daar kan sterven. Zorgaanbieders en overheid moeten ten dienste staan van kwetsbare mensen, niet andersom.”